Damiën Müller lost oude belofte in: na zes jaar terug bij Nieuw-Lekkerland

NIEUW-LEKKERLAND • 'Ooit keer ik terug bij Nieuw-Lekkerland', beloofde Damiën Müller aan de supporters van de zaterdageersteklasser. En nu is het zover. De aanvaller is geland op het oude nest.

"Het voelt goed", glimlacht de 26-jarige aanvaller. "En bovenal vertrouwd. Er is eigenlijk maar weinig veranderd in die zes jaar dat ik ben weggeweest."

"Op het sportpark lopen nog steeds veel mensen die ik vanaf mijn jeugd al ken. Ook in de selectie tref ik veel bekende gezichten: Gertjan Stout, Ruben Munoz, Raymon Slagboom, Sjoerd Slob, Edward de Groot en Niels Brekelmans die net doorkwam toen ik wegging. Het is leuk om de draad weer op te pakken met die jongens. Net zoals ik enthousiast ben over mijn andere ploeggenoten en trainer Maarten van Gastelen. Een prima vent die uitstekend binnen deze groep valt."

"En wat ook fijn is: Nieuw-Lekkerland heeft nu een brede selectie. Dat is wel even een verschil met vroeger. Destijds wist ik vaak van tevoren al dat ik een heel seizoen in de basis zou staan. Die zekerheid is er nu niet meer. De trainer heeft een brede keuze uit spelers. Dat is alleen maar goed, want het vergroot de concurrentie. Je zult 'scherp' moeten zijn en blijven om een plekje af te dwingen en te behouden."

In de kijker
Damiën Müller groeide als kind op bij vv Nieuw-Lekkerland en werd al op zijn 15e bij het eerste elftal getrokken. Het snelle en veel scorende talent speelde zich vervolgens van lieverlee in de kijker bij verschillende hoger spelende clubs. Vv Capelle, toen nog uitkomend in de hoogste klasse van het amateurvoetbal, won 'de slag om Müller' en lijfde de vleugelflitser in.

"Terugkijkend mag ik vaststellen dat ik een mooie tijd heb beleefd bij Capelle. In mijn eerste seizoen op 't Slot heb ik de mooiste dingen meegemaakt. We speelden bijvoorbeeld voor de beker in een vol stadion uit tegen FC Groningen. Botthegin op Müller; nu ik er op terug kijk was dat toch wel heel gaaf. Ook de competitieduels met clubs als IJsselmeervogels, Spakenburg en Kozakken Boys waren onvergetelijk.Het rare is dat ik dat toen nog niet eens zo besefte. Pas nadat ik bij Capelle weg was drong het echt tot me door."

Rechtsback
Dat vertrek vond plaats aan het einde van een teleurstellend tweede seizoen. "In mijn eerste jaar had ik te maken met Theo de Boon als trainer. Hij hield van fris, aanvallend en gedurfd voetbal. Spijtig genoeg vertrok Theo aan het eind van mijn debuutseizoen en werd hij opgevolgd door een coach met een andere, meer behoudende, voetbalvisie: Ton van Bremen. Hij stapte over op een systeem met vijf middenvelders en één echte spits. Omdat hij er succes mee boekte, bleef die speelwijze de hele competitie intact en kwam ik nog maar nauwelijks aan voetballen toe. Jammer, maar het was niet anders. Voor mij was het duidelijk dat ik naar een andere club zou moeten uitzien. Dat werd XerxesDZB in Rotterdam. Ook daar heb ik twee jaar gespeeld. Als rechtsback! Probleem was dat er al vroeg in het seizoen vanwege blessures problemen ontstonden op die plek. Ik meldde me spontaan aan om de lacune in te vullen. Moet wel een grappig gezicht zijn geweest: een rechtsback met rugnummer 10, ha ha."

Nadat Xerxes aan het einde van Müller's tweede jaar getroffen werd door een leegloop van spelers, koos ook hij ervoor om de kuierlatten te nemen. Oranje Wit werd zijn volgende club.

Solidair
"Pipi Pruymboom, de toenmalige trainer daar, was erg gecharmeerd van mijn spel en had al eens eerder geprobeerd me te interesseren voor een overstap naar Dordrecht. Destijds kwam het er niet van, maar in 2017 lukte het wél. Ik heb prettig en succesvol met hem samengewerkt. Tot twee keer toe lukte het net niet om te promoveren. Uiteindelijk werd Pruymboom de laan uitgestuurd. Ik was het daar niet mee eens en verklaarde me solidair. Vanaf dat moment wist ik wat mijn volgende club zou worden: Nieuw-Lekkerland. het was hét moment om mijn oude belofte in te lossen. Bij mijn rentree liep ik in de kantine een supporter tegen het lijf die me al die jaren regelmatig had gevraagd wanneer ik terug zou komen. 'Hier ben ik!', kon ik hem mededelen. Hij vond het prachtig. En ik ook!