Voormalig laagvlieger Heerewaarden stijgt boven zichzelf uit

HEEREWAARDEN - Drie wedstrijden winnen, maar dan wel van de gehele top drie. Dat kunststukje moest Heerewaarden voorafgaand aan het duel met MEC’07 zien te herhalen om via een periodekampioenschap nacompetitievoetbal af te dwingen.

Nu de manschappen van Marien van Tussenbroek die wedstrijd zondag met 2-0 hebben verloren, lijkt de hoop op een prijs definitief vervlogen. Desalniettemin is het een seizoen geworden om niet licht te vergeten. De ploeg die jaren achtereen in de kelder van de vijfde klasse bivakkeerde, rekende in de eerste seizoenshelft al af met de drie kopploegen Alem, MEC’07 en Berkdijk. Bovendien bleef Heerewaarden lange tijd in de running voor een periodetitel, een ongekende luxe.

Van Tussenbroek heeft een belangrijk aandeel in het succes. Heerewaarden is sinds zijn komst niet langer het zwarte schaap van de vijfde klasse, maar is mede dankzij de terugkeer van een aantal oud-spelers van de club een ploeg geworden waar menig tegenstander rekening mee houdt. En dat terwijl de dorpsclub de seizoenen 2011/2012 en 2013/2014 zelfs als hekkensluiter afsloot.

Trots
Van Tussenbroek (47) had zich dan ook geen betere start kunnen wensen van zijn carrière als hoofdtrainer: “Ik ben hartstikke trots op de jongens, want voor mij is dit een fantastisch eerste jaar als hoofdtrainer. Ik ken de spelers door en door vanuit de tijd dat ik zelf met ze samen speelde. Vanaf het begin af aan ‘klikte’ het.”

Dat beaamt de 31-jarige Robbert Bosch, die een aantal jaren geleden met Van Tussenbroek samenspeelde. Hij heeft als speler ook de slechte periode van de club meegemaakt en ziet nu een duidelijk verschil ten opzichte van de jaren waarin de club zich steevast in de kelder van de vijfde klasse begaf: “We hebben een boost gekregen vanwege de punten die we gepakt hebben. Een belangrijke reden daarvoor is de komst van Christian Broekmeulen. Hij is een echte leider in het veld en zo’n speler hebben we sinds zijn vertrek gemist. Toen was het vooral los zand.”

Verlengstuk
Ook Van Tussenbroek denkt dat de speler met wie hij eerder al bij DSC werkte, een belangrijke schakel is geweest in de herrijzenis van Heerewaarden: “We waren natuurlijk ontzettend blij dat Christian weer terugkwam om met zijn vrienden bij Heerewaarden te gaan voetballen, want hij is een speler die op vijfdeklasseniveau een enorm belangrijke pion is. Zo iemand zorgt ervoor dat andere spelers ook beter gaan voetballen, kijk bijvoorbeeld maar naar de productie van Marvin Zandee. Hij is onze topscorer en dat is mede te danken aan Christian, die zoveel aandacht van de tegenstander opeist, dat onze aanvallers meer ruimte krijgen. Hij is een verlengstuk van mij in het veld en gedraagt zich als een echte aanvoerder.”

Ongekende luxe
In het kielzog van Broekmeulen kwamen ook Bram Broekmeulen en Chris van der Linden terug naar sportpark De Buke. Daardoor bestaat de selectie van Van Tussenbroek uit achttien spelers, een ongekende luxe voor het eerste elftal van een club als Heerewaarden.

“Daardoor is de concurrentie binnen het team groter, want je zult aan de bak moeten om in de basis te mogen starten. Toch zijn die achttien jongens wel de spelers met wie we het moeten gaan doen, want we kunnen niet uit onze jeugd of ons tweede elftal putten. Ons hoogste jeugdteam is een C-elftal, dus die jongens zijn nog te jong. In het tweede wordt er vooral recreatief gevoetbald, daar zou ik het nog kunnen”, zegt Van Tussenbroek lachend.

Geslaagd
Vooralsnog maakt Heerewaarden zich op voor de laatste twee wedstrijden van het seizoen en of daarin wellicht alsnog nacompetitie wordt afgedwongen doet volgens Van Tussenbroek amper nog ter zake: “Het seizoen is wat mij betreft sowieso geslaagd, omdat we op het einde van het seizoen hebben meegedaan om een prijs. We hebben al van de aankomende tegenstander gewonnen, maar of ze er weer intrappen is maar de vraag. De club leeft in het dorp in ieder geval weer, dat merk je. Mensen klampen je aan en zeggen: ‘Jullie doen het goed hè?’ en dat geeft ons weer extra energie voor de wedstrijden”, besluit Van Tussenbroek vol trots.

Martin van Hemert