Tjalle van Kats zit niet bij de pakken neer

CABAUW - Voetballer Tjalle van Kats, die in het competitieduel van Cabauw tegen Gouderak zijn enkel brak, is aan de beterende hand. Na zijn herstel hoopt de 20-jarige Cabauwenaar weer tegen een bal te kunnen trappen.

De ontzetting na de enkelbreuk van Tjalle van Kats was groot in Cabauw, een dorpje in de Lopikerwaard van amper 1000 inwoners, dat met Benschop, Lopik en Polsbroek de gemeente Lopik vormt. De 20-jarige student Logistiek en Economie aan de Rotterdamse Hogeschool verloor kort geleden zijn moeder na een lang ziekbed. Zijn vader, directeur van de plaatselijke basisschool, overleed twee jaar geleden. Dat juist hèm dit moest overkomen, was de gedachte die overheerste.

Veel pijn
,,Ik snap dat velen het erg sneu voor mij vonden, maar ik zie het voetbalincident los van mijn privésituatie,” vertelt Tjalle van Kats, die met zijn twee jaar oudere zus in de ouderlijke woning woont, heel volwassen. ,,Ik liep de enkelbreuk op in een duel om de bal met de doelman van Gouderak, die er niets aan kon doen. Hij dook op de bal en landde op mijn hak. Omdat de gebroken enkel ook nog eens uit de kom geschoten was, had ik erg veel pijn."

"Ik werd na het ongeluk naar het St. Anthoniusziekenhuis in Nieuwegein gebracht. Een arts gaf meteen een ruk aan mijn voet, waardoor de enkel weer op zijn plaats terugschoot. De pijn was meteen een stuk minder en mijn voet zat weer recht. Dezelfde week ben ik nog geopereerd. Het afgebroken stuk bot is met een plaatje vastgezet. Voorlopig mag ik de voet niet belasten en moet ik met mijn been omhoog zitten. Volgens de arts kan het herstel snel gaan. Over voetballen is niet gesproken. Ik wil eerst weer normaal kunnen lopen, zodat ik weer zelfstandig naar school kan gaan.”

Warmte
Aan bezoek van familie en vrienden heeft Tjalle van Kats geen gebrek. Een oom en tante komen elke dag lunchen. Hulp komt van alle kanten. Mankementen in en om het huis worden dezelfde dag gerepareerd. Zijn vrienden wilden hem al snel mee op stap nemen. ,,Ik heb even de boot afgehouden,” vervolgt Tjalle lachend. ,,Stel dat er iemand struikelt over mijn krukken. Ik voel de warmte van mijn omgeving, maar dat is niet vreemd in Cabauw. Hier staat iedereen voor elkaar klaar."

"Er zijn weinig sportverenigingen in ons dorp, maar voor jongeren wordt altijd iets georganiseerd. Als pupil van de week mocht ik mee het veld op, toen Cabauw nog in de tweede klasse speelde. Totdat ik naar het voortgezet onderwijs in Schoonhoven ging, kwam ik nauwelijks buiten het dorp. Op mijn vijftiende speelde ik met nog een aantal junioren  al regelmatig mee in het eerste elftal van Cabauw. Cees van den Berg was toen trainer van de A-junioren en het eerste. Hij wist wel wat hij aan ons had. Bovendien vingen oudere spelers, zoals Koen Strien, Pank van Kats en Tom Overbeek ons fantastisch op. Elk weekeinde speelde ik twee wedstrijden en doordeweeks kwam ik uit voor Jong Cabauw, waarin ik in elke wedstrijd scoorde. In het eerste maakte ik pas een doelpunt. Mijn taak is om voorzetten af te leveren op Nik Jongbloed en Nick Nagel. Zij zorgen voor de goals.”

Ondanks alle misère zit Tjalle van Kats niet bij de pakken neer. Hij volgt via internet colleges en kan via e-mail zijn docenten bestoken met vragen. ,,Vaak antwoorden zij nog dezelfde dag,” merkt hij nog op. ,,Ik mis nu wel toetsen, maar kan gebruik maken van herkansingen. Als het meezit loop ik geen studieachterstand op. En voetballen …. dat komt wel weer.”