Voetballen zit bij familie De Kruijk in het DNA

AMEIDE - Ooit voetbalden vier broers in het eerste elftal van vv Ameide, tegenwoordig zijn zeven neven actief op de velden en trapt het kleine grut van familie De Kruijk (het vijfde kleinkind is op komst) ook al voorzichtig tegen een bal.

Van een elftal ‘Kruijkies’ zijn er zes aanwezig. De broers Arie (60), Ton (58), Henri (56) en Kees (52) hebben, naar eigen zeggen, hun tijd gehad en neef Marc (26) had geen zin. Maar Roel (28) van Kees, Tom (28) van Arie en Gerard (32), Erik (30), Marc (26), Kris (22) en Bas (19) van Ton gaven wel acte de presence.

“Onze vaders leerden het spelletje op de Waard. Wij zijn van de generatie ‘Meihoven’, waar ik mijn vader Ton wel zijn laatste wedstrijd heb zien spelen. Door een zware enkelblessure moest hij stoppen. Hij kreeg een bronzen beeld als afscheidscadeau”, herinnert Gerard zich nog vaag. “Voor 542 wedstrijden in het eerste. Cor Haars staat met meer dan 600 wedstrijden ruim boven hem”, vult Kris als wandelende voetbalencylopedie van de familie zijn oudste broer aan.

Herinneringen ophalen
De toon is gezet. Een avondje herinneringen ophalen, maar ook de huidige situatie komt tijdens het interview met de neven ruimschoots aan de orde. De discussies zijn soms heftig, maar uiteindelijk fietsen De Kruijkjes later op de avond weer eensgezind naar huis. Kris geeft zijn bij Kozakken Boys spelende neef Roel zelfs een lift. “Van het salaris in Werkendam kan hij nog geen fiets betalen, haha. Ik blijf bij Termei voetballen, heel mijn leven. Of Ajax moet zich melden.”

Na de kerkdienst
“We hebben onze vaders niet zien voetballen”, verhaalt Erik. “Hooguit op zondagmorgen, na de kerkdienst en de koffie bij opa en oma De Kruijk. Dan gingen de oude kleren aan en speelden we op het terrein van de groothandel in fruit. Bij slecht weer verkasten we naar de opslagloods. We weten dus niet of hun verhalen kloppen dat ze ooit samen in één elftal hebben gespeeld. Ze zijn de vereniging trouw gebleven. Ook nu nog.”

Dat kan niet geschreven worden van de huidige generatie. “Tom werd uitgenodigd voor een talentendag bij FC Utrecht en ik ging mee. Na vier doelpunten zat ik in de bestuurskamer en niet veel later speelde ik in de C1. Samen met Rickie Kruis en meer Utrechtse straatschoffies. Dat was wennen in vergelijking met de lagere school in Ameide”, lacht Roel, die na Elinkwijk en RKC zich weer meldde in Ameide.

Zijn twee jaar oudere neef Erik was toen al vertrokken. “Op mijn zestiende speelde ik vaak twee wedstrijden. ’s Ochtends in de jeugd en ’s middags bij de senioren. En toen kwam Willem II. Ik heb twaalf wedstrijden in de Eredivisie gespeeld.” Na vijf seizoenen keerde Erik terug naar de amateurs. De goedbetaalde amateurs wel te verstaan. Heerjansdam, FC Lienden, Barendrecht, Cuijk en nu voor het derde seizoen bij SteDoCo.

SteDoCo
De laatste twee succesvolle jaren met neef Roel, die via Heerjansdam en LRC Leerdam vijf jaar geleden neerstreek aan de Groeneweg. De naam SteDoCo is gevallen. “We gunnen het de jongens, maar de club niet”, aldus Tom, die af en toe een wedstrijdje bezoekt van zijn neven. “Ik hoop er nooit meer te komen. Onlangs werd ons vierde elftal er kampioen en heb ik drie uur droog gestaan. Ik sponsor geen euro in Hoornaar. Met Roel en Erik, en natuurlijk Sam Versluis en Ruud de Groot had een Termeis elftal makkelijk in de eerste klas kunnen voetballen”, is Kris overtuigd en opmerkelijk fel.

Over een maand staan Roel en Erik tegenover elkaar, als SteDoCo-Kozakken Boys op het programma staat. “Spijt van mijn overstap naar de Boys heb ik absoluut niet, maar toen we in mei met SteDoCo promoveerden naar de Topklasse had ik wel een dubbel gevoel”, bekent Roel. “Dat wordt een leuke wedstrijd. Roel hopelijk op ‘10’ en ik als controlerende middenvelder bij hem in de buurt”, blikt Erik vooruit.

Basisplaats
“Ooit keren we terug bij Ameide, maar nu nog even niet. Op mijn 33e kan ik ook nog van waarde zijn”, denkt Roel. “Dan ben ik al lang gestopt”, lacht Tom. Gerard ook. “Ik speel nu al in het derde en volgend seizoen zak ik nog een elftal lager.” De ogen van de jonge Bas glinsteren. “Voorlopig ga ik voor een vaste basisplaats onder onze nieuwe trainer Gert-Jan Westerhout. Mocht er ooit belangstelling zijn, dan moet dat wel minimaal een eersteklasser zijn. Anders blijf ik lekker hier voetballen.”

“Ik ga hier nooit weg”, verzekert Kris, na een hardnekkige knieblessure weer terug in de Termeise hoofdmacht. “De derde helft is voor mij heel belangrijk. Ameide is een hele hechte vereniging, net als het dorp.”

Supermarkt
​ Alle Kruijkjes knikken instemmend. “In Ameide heb je alles. We werken hier, onze vrienden en familie wonen in Termei. Er is een supermarkt en we hebben de Lek. We zouden ons geen raad weten om elders te wonen. Iedereen kent elkaar en praat met elkaar. Bij niemand zit er kwaad in de zin.”