Van Wijk fluitend terug naar Topklasse

NIEUW-LEKKERLAND - Sebastian van Wijk keert terug in de Topklasse. En daar is de Nieuw-Lekkerlandse scheidsrechter zeer mee verguld.

“Begin juni kreeg ik het bericht binnen van de KNVB: promotie”, glimlacht Van Wijk.

“Dat was een behoorlijke verrassing, temeer omdat ik best een moeilijk seizoen achter de rug had. Vanwege een kuitblessure was ik genoodzaakt om me in de slotfase van het seizoen af te melden. Ik sleepte me als het ware naar mijn achttiende wedstrijd toe, omdat je zoveel optredens nodig hebt om in ieder geval kans te maken in ‘groep 1’ te blijven en ik zo de garantie zou hebben op wedstrijden van hoofd- en eersteklasseniveau. Het werd echter, tot mijn grote verrassing, méér. Ik mag terugkeren in de Topklasse.”

Behoorlijke tik
Eerlijk gezegd was Sebastian van Wijk ook wel weer eens aan ‘goed nieuws’ toe. Drie jaar geleden namelijk ontstond er een breuk in zijn carrièrelijn, toen hem te verstaan werd gegeven dat hij na een vier jaar durend intensief opleidingstraject de stap naar het betaald voetbal niet mocht maken.

“Dat was een behoorlijke tik”, erkent hij. “Temeer omdat ik in de tweede helft van dat seizoen prima gefloten had. Dat bleek echter totaal niet relevant, omdat de KNVB in die periode slechts één keer een rapporteur naar mijn wedstrijden bleek te hebben gestuurd. Men baseerde zijn beslissingen op bevindingen gedurende het eerste deel van de competitie. En daarin zaten een paar matige optredens, dat geef ik onmiddellijk toe. Probleem was toen dat ik mezelf teveel druk had opgelegd, waardoor ik minder goed floot.”

Dochter
De bond bleef onverbiddelijk en Van Wijk moest terug naar groep 1.

“In eerste instantie was ik behoorlijk ongemotiveerd om mijn hobby weer op te pakken”, zegt hij. “Ik voelde me bovendien niet topfit, hetgeen de concentratie niet ten goede kwam. Uiteindelijk mondde het uit in een ‘kwakkelseizoen’ dat overigens een heel mooi einde kreeg, omdat mijn vrouw het leven schonk aan onze prachtige dochter. Dat maakte alles goed.”

Switch
Met zijn scheidsrechtersbezigheden begon Sebastian van Wijk in zijn tienerjaren.

“Op mijn zestiende volgde ik de basisopleiding en floot ik al wat jeugdwedstrijdjes op de club. In die periode werd ook langzaam maar zeker duidelijk dat ik als voetballer geen hoogvlieger was, mede  vanwege steeds terugkerende blessures. Toen ik op een gegeven moment met een trainer te maken kreeg met wie ik op het veld niet zo klikte, maakte ik definitief de switch naar de scheidsrechterij. Wat me er in aantrok? Het leiding geven. Dat zit in me. Had ik op school al en binnen mijn voetbalteam.”

Grip
Bij de voetbalbond waren ze al snel overtuigd van de arbiterkwaliteiten van Sebatian van Wijk. De eerste jaren werden steeds afgesloten met promotie naar een hogere groep.

“Ik liep er letterlijk en figuurlijk ‘fluitend’ doorheen. Na drie seizoenen  jeugdduels te hebben geleid, stroomde ik door naar de senioren en kwam ik terecht in groep 4. Was een mooie tijd. Ik kwam in de gekste plaatsen, zoals in het dorpje Waarde in de buurt van Zierikzee. Je floot er voor anderhalve paardenkop, maar gezellig dat het daar was.”

Zelfkritisch
Nieuwe promoties volgden. De ster van Sebastian van Wijk steeg snel. Maar het was niet alles goud wat er blonk voor de Nieuw-Lekkerlander.

“Ik had ook mijn zeperds, hoor”, zegt hij. “Wedstrijden die niet lekker liepen, waarin ik teveel verkeerde beslissingen nam en de grip verloor. Zoals bij IJsselmeervogels-Spakenburg, vooraf mijn ultieme scheidsrechtersdroom: fluiten voor 8.000 man. Bij rust stond het 0-3 voor Spakenburg. Die club kreeg na rust de kans op 0-4, maar verzuimde de trekker over te halen. Vervolgens vocht IJsselmeervogels zich terug naar 2-3 en ging de boel helemaal los. Er gebeurden vanaf de 60e minuut dingen in het veld die ik niet zag en ik ging inconsequent fluiten. Zo verzuimde ik rood te geven aan een speler die dat verdiende. Ik hield het bij geel. Een fout die de hele wedstrijd door mijn hoofd bleef malen. Heel vervelend, maar je leert er wel van. Tenminste, als je zelfkritisch durft te zijn. En dat bén ik. Ik kan ook goed tegen kritiek, als die maar ergens op gebaseerd is.”

Passie
Uiteindelijk heb ik vrede met het feit dat ik het betaald voetbal niet ga halen als scheidsrechter. Ik heb er mijn best voor gedaan, maar ik ben net niet goed genoeg. Wat blijft is mijn passie voor de fluit. Er komt een nieuw seizoen aan waar ik heel veel zin in heb. Onverwacht terug in de Topklasse, daar ben ik erg blij mee. Op 16 augustus komen we met alle scheidsrechters bijeen in Zeist. En daarna gaat het weer los. Heerlijk.”

Jan Timmer