Lagendijk: 'Ik ben de achteruitgang voor'

STREEFKERK - Als het straks augustus is zal hij zich ‘beheersen’. De voetballoopbaan van Pieter Lagendijk zit er écht op.

“Stoppen is stoppen”, zegt hij. “Daar kom ik niet op terug, want zo zit Pieter Lagendijk niet in elkaar. Ik ben dan wel 36, maar ik voel me nog net zo fit als pakweg tien jaar geleden. Een beter moment om mijn schoenen aan de wilgen te hangen kan ik niet verzinnen. Ik ben de achteruitgang voor. Als mensen straks aan me terugdenken, hebben ze het beeld van een fitte kerel voor ogen. Da’s beter  dan dat ik de geschiedenis in ga als een sportman die te lang is doorgegaan.”

Twee clubs
Pieter Lagendijk speelde in zijn twee decennia omvattende voetbalcarrière voor slechts twee clubs: vv Streefkerk en vv Nieuw-Lekkerland. Noem de namen van deze verenigingen en er verschijnt een haast tedere blik in zijn ogen.

“Ik houd van allebei”, zegt Pieter Lagendijk zacht. “Streefkerk is de club van het dorp, een gemeenschap van zo’n drieduizend zielen. Driehonderd daarvan staan langs de lijn als het eerste elftal speelt. Ze koesteren de vereniging. Als vrijwilliger, als supporter. Die sfeer vind je ook bij Nieuw-Lekkerland, waar ik drie seizoenen gevoetbald heb en nog altijd graag kom. ‘Lekkerland’  is een echte volksclub. Een tikje rauw en voorzien van een fanatieke aanhang. Het was er gezellig. Net als bij Streefkerk."

"Geen clubs waar je na de training meteen naar huis gaat, zoals je bij zoveel andere verenigingen ziet. Mijn tas stond meestal tot 24.00 uur in het rek, ha ha. Want ik hield en houd van plezier. Eigenlijk was dat de belangrijkste reden om te voetballen. De kameraadschap, met elkaar iets dóen; in ons geval voetbal. Ik haalde er ontspanning uit en sport was een prima uitlaadklep voor de dingen die je overdag soms meemaakte.”

Pieter Lagendijk werd pas op 15-jarige leeftijd lid van de voetbal. “Ik speelde vaak op een trapveldje en werd gevraagd of ik mee wilde doen met Streefkerks’ B1-elftal, want dat had spelers te kort. Zo rolde ik er in.”

Als een speer
Het talent van Pieter Lagendijk bleek toereikend voor een snelle doorstroming naar het eerste elftal. Na twee seizoenen vertrok hij naar Nieuw-Lekkerland, dat toen op het één na hoogste amateurniveau uitkwam.

“De keuze was snel gemaakt”, blikt Lagendijk terug. “Streefkerk 1 bestond destijds vooral uit oudere voetballers en veel van mijn vrienden waren lid van Lekkerland. Ik sloot me bij hen aan. Nooit spijt van gehad. Ik kwam in een leuk elftal terecht en leerde enorm veel van de toenmalige trainer Cees Spaan. Omdat ik zo laat met voetballen begonnen was, had ik amper benul van tactiek. Ik raasde heen en weer langs de lijn en deed geweldig mijn best. Spaan wees me op, voor mij, nieuwe aspecten an het spel. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Ik ging als een speer vooruit.”

Stomverbaasd
Na drie seizoenen op sportpark Excelsior vond Lagendijk het tijd om terug te keren naar zijn oude Strevelandse liefde.

“Ik zie de gezichten van Cees Spaan en voorzitter Hans Kuijl nog zó voor me: ze waren stomverbaasd en verklaarden me voor gek. Logisch eigenlijk wel, want ik draaide als een tierelier. Ik kon de eerste klasse gemakkelijk aan. Hoger misschien zelfs ook. Maar dat boeide me allemaal niet zo. Mijn dorp trok. En dat blauwzwart al evenzeer. Streefkerk zat net in een ambitieuze fase waarin mijn aanwezigheid op het veld van belang kon zijn.  Bovendien kwam mijn broertje Gert-Jan door vanuit de jeugd en ging mijn vader het eerste elftal sponsoren. Mooi moment toch voor een rentree?!”

Verbinden
“Ik heb nooit spijt gehad van die beslissing. We maakten mooie dingen mee -promoties- en degradeerden een paar keer. Eigenlijk hebben dat soort zaken me nooit echt geboeid. Mij gaat het in sport om andere dingen. Voetbal is zo’n prachtig middel om mensen met elkaar te verbinden. Ik vond het altijd heerlijk om deel uit te mogen maken van een groep mensen met dezelfde passie. Samen winnen, samen verliezen, samen een doel voor ogen hebben en daar als team voor knokken."

"Natuurlijk was ook ik teleurgesteld dat we het voorbije seizoen niet met promotie konden afsluiten. We zaten er zo dichtbij, hadden er zo hard voor gewerkt. Dan is het zuur dat je het net niet kunt afmaken. Maar er komt ongetwijfeld een nieuwe kans voor Streefkerk. Er staat een goede selectie, we hebben een prima trainer en mijn afwezigheid wordt heus op een adequate manier ingevuld."

"Prettig is in ieder geval dat de jongens in een nieuwe afdeling gaan spelen, met veel clubs waar ze nooit eerder tegen gevoetbald hebben. Dat geeft een positieve prikkel. Ik ga ze zeker aanmoedigen. Maar meedoen, nee. Dat lange en fijne hoofdstuk is afgesloten. Het is mooi geweest.  Het komende halfjaar ga ik genieten van mijn nieuwe vrije tijd. Hoe ik die ga invullen? Geen idee! Ik heb geen plan. Wel denk ik op termijn terug te komen als trainer. Dat lijkt me leuk: jonge voetballers iets meegeven waar ze wat aan hebben. Als voetballer en als clubmens. Ik ben er echt door gevormd en verrijkt.”

Jan Timmer