Breetveld wil meer 'voetbal' in de ploeg brengen

HOORNAAR – Met het aantrekken van Virgil Breetveld waait er bij hoofdklasser Stedoco duidelijk een andere wind. De Dordtenaar wil de ploeg in een nieuw systeem laten spelen. Niet meer automatisch een lange bal, maar vooral van 'onderuit' voetballen.

“Het is een leergierige groep, die elkaar op de juiste manier coacht. Bovendien een groep die graag wil en waarin weinig lastige jongens zitten”, opent de 46-jarige oud-profvoetballer  het interview.

Feyenoord
Virgil Breetveld groeide op in Rotterdam en speelde tot zijn zeventiende jaar bij Germinal in Schiebroek. “Oud-betaaldvoetbalspeler Dick Beek was mijn trainer. Na twee heerlijke jaren onder hem ben ik naar Feyenoord gegaan. Inderdaad vrij laat, maar al snel maakte ik mijn debuut in een volle Kuip en nog wel tegen Ajax. Met medespelers als Mario Been, Bennie Wijnstekers, Sjaak Troost, Ruud Heus en Regi Blinker. Over de uitslag wil ik het niet meer hebben.”

Na Rotterdam Zuid volgden SVV, Dordrecht’90 (waar hij met 27 doelpunten topscorer werd en tot de beste speler van de Eerste Divisie werd gekozen – TS), De Graafschap, Excelsior en Fortuna Düsseldorf. Met een trainersdiploma op zak was in zijn woonplaats Dordrecht SC Reeland zijn eerste klus als coach.

“Daarna de zaterdag- en de zondagafdeling van EBOH. Sinds 2011 trainde ik Wieldrecht en was ik assistent-trainer bij FC Dordrecht onder Theo Bos. We hadden een prima samenwerking. Hij was niet alleen een goede trainer, maar ook een goed mens en had veel respect voor een ander. In december 2011 werd Theo ziek. Ik werd aangesteld als interim-hoofdtrainer, een minder prettige tijd …”

Na een korte stilte vervolgt Breetveld zijn verhaal. “Tot het laatst toe hadden we contact met elkaar. Niet dagelijks, maar wel regelmatig een belletje of een whatsappje. Op 28 februari dit jaar overleed Theo, heel triest.”

Bottleneck
Inmiddels had Virgil Breetveld zijn jawoord gegeven aan Stedoco. “In eerste instantie wilde ik beide clubs combineren. Overdag FC Dordrecht en ’s avonds in Hoornaar. Toen de begeleiding van de beloften op maandagavond een bottleneck werd, heb ik ontslag genomen bij FC Dordrecht. Ik wilde als trainer op eigen benen staan en heb voor Stedoco gekozen. Inderdaad nu mijn enige werkgever. Een dagtaak is weggevallen, ik ben op zoek naar een tweede baan.”

Voorlopig kan hij dus al zijn aandacht geven aan Stedoco. “Afgelopen seizoen heb ik ze drie keer zien spelen. Vriendschappelijk tegen DOVO en voor de competitie tegen ASWH en Excelsior. Niet de minsten. De afgelopen weken, ook door de individuele gesprekken, heb ik de groep beter leren kennen. De eerste week was wennen. Bij mij is positiespel belangrijk; van achteruit opbouwen en altijd proberen een vrije man te vinden. De laatste jaren werd bij Stedoco in mijn ogen veel te snel voor de lange bal gekozen. Als wapen is een crossbal niet verkeerd, maar het mag natuurlijk nooit een doel op zich zijn”, doceert Breetveld.

Meerdere posities
“Gericht hebben we in het voorjaar gezocht naar versterkingen. Spelers die op meerdere posities uit de voeten kunnen. Nick Netten kan bijvoorbeeld op alle plekken in de achterhoede spelen, maar ook als verdedigende middenvelder. Verder staan de koppies goed. Ook bij een al gearriveerde Willem Looijen. De andere manier van spelen was ook voor hem wennen. Maar Willem pakte het goed op, een voorbeeld voor de spelersgroep: 'Als u wil dat ik meer in de spits blijf, dan speel ik zo trainer'. Het wil natuurlijk niet zeggen dat we altijd met drie voorhoedespelers acteren. Mocht er een aanvaller geblesseerd of geschorst zijn, dan kan het voor Stedoco al vertrouwde twee spitsensysteem uitkomst bieden.”

Een voorspelling wil Breetveld niet doen.

Doelstelling
“De club wil graag in het linkerrijtje eindigen. Ik ook, het liefst zelfs op de eerste plaats. Maar doelstelling één is handhaven. Met toppers als Jodan Boys, ASWH, RVVH, Xerxes en Hoek blijven er voor het linkerrijtje maar twee ploegen over. Nieuwkomers als Delta Sport, Oranje Wit en FC ’s-Gravenzande zijn ook geen misselijke ploegjes. Voor mij zijn plezier, het publiek vermaken met meer voetbal door een andere speelstijl en de individuele ontwikkeling van de spelers heel belangrijk. En dan maakt mij het helemaal niet uit of we nu vierde, vijfde, zesde of tiende worden.”

Theo Sprong