'Voorrecht om bij Stedoco te mogen werken'

HOORNAAR – Na enkele jaren van afwezigheid is John Vink weer terug in de Alblasserwaard. En niet bij zomaar een club, maar bij de meest ambitieuze voetbalvereniging van onze doorgaans behouden Waard. De in Utrecht opgegroeide trainer is aan de Groeneweg op zijn plaats: “Onderaan het linkerrijtje of bovenaan in het rechterrijtje, voor minder doen we het niet.”

Vink legt uit: “Geen enkele vereniging spreekt vooraf de wens uit om aan het einde van de rit nacompetitie met eersteklassers te moeten spelen. De nummer 10 positie is ook niet aantrekkelijk en dan kom je al snel uit op de plaatsen 7 en 8. Dit jonge, goed gefaciliteerde en vooral uitgebalanceerde team met ook nog eens veel routine is er toe in staat”, geniet Vink op voorhand. “De opdracht is niet anders dan als eersteklasser. Mogelijk zelfs eenvoudiger. We moeten nu geen kampioen worden, maar mogen in de middenmoot eindigen, maar handhaving is het minimale uitgangspunt.”

Keeper
De 50-jarige oefenmeester stapte bij Stichtse Boys op een voetbalveld, als keeper. “Na de jeugd van FC Utrecht en weer Stichtse Boys heb ik acht seizoenen bij Elinkwijk onder de lat gestaan. Na twee jaar FC Hilversum protesteerden mijn enkels en ben ik het trainersvak ingerold. Bewust koos ik in mijn eerste jaren voor de begeleiding van Geinoord 2 en later voor de juniorenafdeling van FC Utrecht. Door allerlei zakelijke en privébeslommeringen werd het een te druk baantje en toen belde, uit het niets, sv Meerkerk. Ik kende het dorp alleen van het AC-restaurant en de McDonald’s. Collega Ton du Chatinier stelde mij gerust. “Het is het Ajax van de Alblasserwaard. Veel jeugdige talenten, alleen het komt er nog niet uit.”

Aanvankelijk bij Vink ook niet. “Pas in het derde seizoen promoveerden we. Na de eerste periodetitel, na een 5-0 winst tegen Stedoco, bleven we winnen. Uiteindelijk werden we kampioen met het maximale aantal van 66 punten. Ik wilde vertrekken, maar de spelersgroep haalde mij over. Gelukkig, want we haalden na prachtige seizoenen en dito nacompetities zelfs de eerste klasse. In mijn laatste jaar degradeerden we. Onnodig en met een kleine kater vertrok ik.”

Plafond
John Vink keerde terug naar zijn roots en trainde de afgelopen seizoenen IJFC uit IJsselstein en SC Woerden. Na vijf jaar wil de ICT-programmamanager kijken waar zijn plafond ligt. “In mijn ogen was het tijd voor een stap hogerop (1e of hoofdklasse). Helaas waren alle toonaangevende verenigingen in Utrecht en omgeving voorzien. Door mijn vriendschap met speler Sander Vink volg ik Stedoco al enkele jaren. En toen mij werd gevraagd waarom ik nog niet gesolliciteerd had. Nadat succestrainer Cees Lagendijk na vier fantastische jaren zou vertrekken, heb ik niet lang nagedacht. Een absoluut voorrecht om bij één de meest ambitieuze clubs van Nederland te mogen werken. Na mijn aanstelling was het mijn opdracht om zoveel mogelijk bij de spelersgroep weg te blijven. Cees moest met zijn staf de klus in alle vrijheid afmaken en dat is hem gelukt. Een geweldige ongeslagen reeks van twintig wedstrijden.”

Draagvlak
Vink is niet van plan veel te veranderen en borduurt voort op de door Lagendijk neergezette basis. “Alle spelers mochten blijven. Johan van der Stelt en Dico de Jong maakten een andere keuze. Datzelfde geldt voor Lion Blok, maar die is er na de winterstop mogelijk weer bij. Uiteraard ben ik blij met de al vroeg vastgelegde versterkingen Coen van der Waal, Marvin Westerduin en Benjamin de Gans. Buiten de talentvolle jonge spelers die wel al hadden, zijn ook jonge talenten zoals Nick van der Stam en Jamey van der Meer naar Stedoco gekomen. Voetbal wordt hier heel intens beleefd, dat heb ik de afgelopen jaren wel gemerkt. Samen met mijn uitstekende technische staf, die is uitgebreid met de ervaren en kundige wedstrijdanalyticus Wim het Lam, het ambitieuze bestuur, de technische commissie en de businessclub moet ik zorgen dat Stedoco haar identiteit behoudt. Vasthouden aan de gezelligheid en de unieke sfeer bij de vereniging. En zeker niet ten koste van alles. De jeugdafdeling en het tweede elftal moeten omhoog. Ook ons draagvlak in de regio moet breder.”

Theo Sprong