Wederzijdse trots bij vader en zoon De Laat

NIEUWENDIJK РVader Mari de Laat (55) en zoon Richard de Laat (24) samen bij Altena. Vader als trainer van en de zoon ̩̩n van de steunpilaren in het team dat naar de eerste klasse promoveerde. Best een unieke situatie.

“Veel komt het inderdaad niet voor. Bij Nivo Sparta had je Gerrie en Frenk Schaap. En je had Jan en Gregoor van Dijk bij FC Groningen, geloof ik”, tovert De Laat senior toch nog wat gelijkenissen boven water. Toch is het niet zo dat wanneer je Mari de Laat als trainer contracteert je er ook zoon Richard als speler bij krijgt. “De onderhandelingen van de trainers beginnen altijd al in oktober/november. De spelers pas in mei of zo. Ik zeg altijd als je Richard erbij wilt hebben, benader je hem zelf maar”, lacht Mari de Laat.

Voetballen onder je vader heeft geen voordelen zegt zoon Richard. “Het is eerder een nadeel dan voordeel. Ik heb meestal het gevoel dat ik zelfs een stapje extra moet doen. Al zeggen ze misschien bij Altena dat het andersom is.” Pa De Laat knikt. “Hij heeft absoluut geen voorkeursbehandeling. Ik wil ook alle schijn daartoe voorkomen.”

Zoon Richard trainde al bij de jeugd van OJC Rosmalen onder vader Mari. “En daar wisselde ik hem eerder dan andere spelers. Ik weet nog dat ze tegen me zeiden: als je hem nu weer wisselt, halen we er iemand anders uit”, herinnert vader Mari zich.

Laatste wooord
Als ze samen zijn, wordt er veel gediscussieerd over het spelletje. “We zijn het niet altijd met elkaar eens. We hebben leuke discussies. Als ik gelijk heb, heeft pa toch altijd het laatste woord”, grijnst stukadoor Richard. “Hij denkt met zijn 24 jaar al verstand van voetballen te hebben”, kaatst pa De Laat terug. “Discussiëren over tactiek etc. doe ik echter met de hele ploeg. Hoewel hij best, als we samen naar huis rijden, zijn visie mag geven”, vervolgt Mari van professie adviseur organisatie bij POST NL.

Fanatisme
Kritisch op elkaar zijn ‘De Laatjes’ ook. Zoon is het er niet altijd mee eens wat pa langs de lijn in zijn fanatisme roept. Richard: “Na zoveel jaren, krijg je dat niet meer uit het beestje.” Mari: “Dat fanatisme zit nu eenmaal in me. Dat heeft ook te maken met perfectie. Maar goed, ik ben het ook snel weer vergeten.”

Richard lacht: “Hij is een echte Bosschenaar. Ik zou wel willen dat hij wat rustiger langs de lijn was. In de wedstrijd wordt je er soms tureluurs van.”

Pa heeft op zijn beurt ook wat kritische punten op zijn zoon. Mari: “Richard heeft wel het fanatisme van mij, maar af en toe is hij te nonchalant. En hij wil een actie wel eens te mooi maken. Hij is wel iemand die altijd wil winnen. Ook in een tennispartijtje met me wil 'ie die ouwe verslaan.”

Groeien
Wederzijdse trots is er ook. Mari: “Ik heb Richard de laatste jaren enorm zien groeien. De leerschool bij OJC en FC Den Bosch heeft hem goed gedaan. Ik ben er best trots op dat ik hem een hoop heb bijgebracht en ik ben er ook trots op dat hij mij als voetballer is voorbijgestreefd. Ik ben zelf nooit hoger gekomen dan spelen bij een tweede klasser.”
Richard: “Ik vind het eigenlijk wel leuk om met pa zo te werken. Trots dat we samen hebben bereikt dat hij een eersteklasser traint en ik in een eersteklasser speel.”

Loslaten
Het vader (trainer) en zoon (speler) bij dezelfde club werd ingeluid bij SC Everstein (twee seizoenen). Bij Altena kreeg dat drie jaar geleden een vervolg. Nu beginnen ze in Nieuwendijk aan hun zesde gezamenlijke voetbalhuwelijk. Hoe ver reikt de houdbaarheidsdatum ? Zoon Richard is helder. “Ik denk dat Altena de laatste club samen is. Ik wil ook iets van een andere trainer opsteken. Iets nieuws bij een andere trainer. Dat is goed voor me als ik zelf nog eens het trainerschap in stap.”
Mari: “Ik moet hem een keer loslaten. Hopelijk komt hij nog eens in het eerste van OJC Rosmalen te voetballen. Dan is de cirkel voor hem rond.”

Vooralsnog beginnen ze aan hun ‘gezamenlijke klus’ in de eerste klasse. Richard: “Ik ben blij dat we eersteklasser zijn. De tweede klasse had ik wel gezien.”

De verwachtingen ? Mari: “Het zou leuk zijn als we ons handhaven. Dat hebben we ook als doelstelling. Het is lang geleden dat Altena eerste klasse speelde. We zullen elke wedstrijd stevig aan de bak moeten. Het is een stapje meer. Qua selectie zijn we wel breder geworden.”
Richard: “Als iedereen fit blijft, en we niet teveel schorsingen krijgen, kunnen we misschien nog voor een verrassing zorgen.”