Leon Bot had nacompetitie voor geen goud willen missen

SLIEDRECHT/WERKENDAM - Kozakken Boys kende een ongekend succesvol seizoen, waarin de districtsbeker werd gepakt en promotie naar de Topklasse werd bewerkstelligd. Middenvelder Leon Bot blikt terug én vooruit.

Na de eclatante 1-5 overwinning op Ter Leede in Capelle aan den IJssel, waardoor Kozakken Boys met zevenmijlslaarzen de crème de la crème van het (semi-)amateurvoetbal binnenwandelt, kon het grote nagenieten beginnen. Ook de nuchtere Leon Bot kan er nog steeds geen genoeg van krijgen. “Als je al die filmpjes en foto’s voorbij ziet komen, schitterend. Typisch Kozakken Boys. Andere clubs hebben toeschouwers, wij hebben supporters. Tot 23 juli mogen we genieten, dan beginnen we aan een nieuw hoofdstuk en gaan we kijken hoe ver we in de Topklasse kunnen komen.”

Niet eenmalig
Na drie mislukte pogingen zich te mengen in de nog jonge competitie is het in Werkendam eindelijk gelukt aan te haken bij de grote jongens. Men beseft op De Zwaaier dat het geen eenmalig avontuur mag worden. “We moeten ervoor zorgen dat we niet het hele seizoen tegen degradatie knokken,” weet Bot. “Daarom is de selectie ook verbreed. Afgelopen seizoen hebben we het met een smalle groep kunnen redden, maar dat lukt niet nog een keer.”

De dynamische middenvelder weet nog niet hoe hij het niveau van de komende tegenstanders in moet schatten. “We hebben in ieder geval tegen Harkemase Boys laten zien dat we het kunnen,” refereert de 22-jarige Sliedrechter aan de halve finale van de nacompetitie, waarin Kozakken Boys genadeloos de vloer aanveegde met de noorderlingen (0-4 en 4-1).

Onbeschrijflijk
Met de allesverwoestende 0-3 van zijn linkervoet had Leon Bot een belangrijk aandeel in de zege op Ter Leede. Bot heeft ‘m voor altijd op zijn netvlies staan. “Ik gooide zelf in en maakte een dubbele één-twee, eerst met Sjoerd (van der Waal, red.) en daarna met Arif (Irilmazbilek, red.) en vervolgens vol op de pantoffel. Het ging allemaal zo snel dat-ie erin lag voor ik er erg in had. Dat gevoel na die goal, precies waar onze supporters stonden, is onbeschrijflijk. Als ik het filmpje terugzie krijg ik het weer.”

Voorafgaand aan de allesbeslissende clash onder de rook van Rotterdam hing er over Kozakken Boys een aura van onoverwinnelijkheid. Het gevoel van dit kunnen we gewoon niet verliezen. “Zeker weten. Ik heb het er in de week voorafgaand aan de wedstrijd in de kleedkamer met verschillende jongens nog over gehad. ‘Wie moet er nou van ons winnen?’. Het gevoel dat het gewoon niet fout kon gaan leefde heel sterk in de spelersgroep. Komt ook omdat we met Sjoerd en Arif altijd wel scoren en over het algemeen niet veel weggeven. Natuurlijk zeg je zoiets intern en niet naar buiten toe, dat is gevaarlijk.”

Progressie
Niet alleen als ploeg steeg Kozakken Boys naar grote hoogte, ook Bot zelf boekte ten opzichte van vorig seizoen opvallend veel progressie. De twee jaar terug van LRC Leerdam overgekomen medewerker op een bank kende op De Zwaaier een weinig gelukkig debuutseizoen, maar revancheerde zich dit jaar. “Vorig jaar had ik door knieproblemen een klote-seizoen en  heb ik maar tien wedstrijden gespeeld. Bovendien ben ik me nu veel meer aan het ontwikkelen op een vaste positie. Voorheen werd ik nog weleens ergens neergezet als er een blessure of schorsing was, maar nu ontwikkel ik me als middenvelder. Ik speel vanaf de nummer tien van de tegenstander en kan van daaruit regelmatig in de zestien komen. Laat hem maar achter mij aanlopen.”

Collectief
Hij noemde ze zelf al, Sjoerd van der Waal en Arif Irilmazbilek. De beide topscorers zijn de grote blikvangers in de succesformatie van trainer Michel Langerak. Maar ligt de sleutel van het succes niet een linie terug? Waar Oranje tijdens de eerste wedstrijden op het EK in een systeem met twee controleurs diepgang en dynamiek vanaf het middenveld ontbeerde bezit Kozakken Boys, dat qua formatie een vergelijkbaar systeem hanteert, met Bot en Arda Havar over lopende mensen vanuit die linie. “Weet ik niet,” antwoordt Bot. “Natuurlijk is het een wapen, maar het grote verschil met vorig jaar is voor mij toch echt dat we nu veel makkelijker een goal maken. En we zijn dit jaar veel meer echt een team gebleken. Ploegen als ASWH en RVVH hebben jongens die er individueel echt bovenuit steken, maar wij zijn veel meer een collectief. Er werd, mede door de smalle selectie, meerdere keren gedacht ‘nu zal het wel over zijn’, maar dan stegen we weer boven onszelf uit. Nadat we verloren van Scheveningen (5-0) en een week later Excelsior Maassluis (0-1) dacht iedereen dat het seizoen voorbij was. Die verhalen verschenen ook in de media. Voorzitter Ad van Wijk is toen de kleedkamer ingekomen en liet weten er nog volop in te geloven. Uiteindelijk kwamen we een punt tekort voor het kampioenschap en dat is maar goed ook, want dit had ik voor geen goud willen missen.”

Tekst: Kees van Peer