Giovanni Ada gelooft er nog in

PAPENDRECHT - Het eerste zondagelftal van vv Papendrecht smacht naar de rentree van Giovanni Ada. De  28-jarige verdediger is namelijk zo’n type speler dat de formatie van trainer Richard Middelkoop de voorbije maanden node gemist heeft: een leider, een aanjager en een motivator. 

“Donderdag heb ik voor het eerst weer redelijk voluit met de groep getraind”, zegt de van een knieoperatie gerevalideerde voetballer. “De directe duels ben ik logischerwijs nog uit de weg gegaan. Hoe ik me na afloop voelde? Prima. Geen terugslag gehad.”
Afgelopen nazomer ging het helemaal mis met de rechterknie van Giovanni Ada. Korte tijd nadat hij was teruggekomen na een hamstringkwetsuur, blesseerde hij zich in een bekerduel met Oranje Wit opnieuw. “Na een minuut of twintig kreeg mijn directe tegenstander een dieptepass, waar hij vol achteraan sprintte. Uiteraard deed ik datzelfde in een poging hem af te stoppen. Na de eerste spurt hield die jongen even in om vervolgens een nieuwe versnelling te plaatsen. Daarbij gleed zijn been echter weg, waarna hij mij meetrok in zijn val. De noppen van mijn rechterschoen bleven daarbij in het kunstgras staan, terwijl mijn knie wilde wegdraaien. Dat leidde tot een stekende pijn die vreemd genoeg maar heel even duurde. Ik stond daarna op, bleek mijn knie te kunnen buigen en dacht dat het met een sisser af zou lopen. Maar in de kleedkamer zwol de knie behoorlijk op en nam de pijn zo toe dat ik even dacht dat ik van mijn stokje zou gaan. Eenmaal thuis hield het zwellen aan. Ik vertrouwde het niet en meldde me bij Peter Fontijne, onze clubarts. In het ziekenhuis lieten de foto’s geen onregelmatigheden zien. Een MRI-scan deed dat wel. De meniscus bleek kapot en de voorste kruisband voor veertig procent ingescheurd. Balen natuurlijk. Ik heb in het verleden zo vaak jongens dit soort blessures zien oplopen, maar dacht altijd dat mij zoiets niet zo snel zou overkomen. Dat bleek een misvatting. Dit keer was ik zelf aan de beurt…”

Teamgevoel
De voorbije maanden bracht Giovanni Ada door met revalideren. “Drie keer per week krachttraining bij de fysiotherapeut en  apart trainen met Jacolien, onze verzorgster bij vv Papendrecht”, vertelt de verdediger. “Inmiddels ben ik dankzij hun steun zo ver dat ik weer met de groep kan trainen en straks hopelijk weer wedstrijden kan gaan spelen voor Papendrecht 1. De voorbije tijd heb ik met lede ogen aangezien hoe moeizaam de competitie voor ons elftal verloopt. Veel meer doen dan de jongens supporten en moed inpraten kon ik niet.  Aan werklust ontbreekt het deze selectie zeker niet, maar waar het wel aan ontbreekt is overtuiging en de ijzeren wil om het samen te rooien. Het teamgevoel moet sterker worden. Spelers moeten voor elkaar door het vuur willen gaan. Ik hoop daar binnenkort weer een rol in te kunnen gaan spelen.”

Andere koers
Natuurlijk weet ook Giovanni Ada dat trainer Richard Middelkoop eindverantwoordelijk is voor de resultaten, maar het gaat hem te ver om alle sportieve rampspoed af te wentelen op de coach. “Bij veel clubs zou de trainer allang geslachtofferd zijn vanwege de slechte scores, maar het bestuur van Papendrecht vaart mijns inziens terecht een andere koers. Ook binnen de spelersgroep merk ik niet dat de trainer de schuld krijgt. Is ook logisch, omdat we als voetballers eerst maar eens naar onszelf moeten kijken. De trainer geeft de opdrachten, wij moeten ze uitvoeren. Zo simpel is het. Als je daarin gebreken vertoont, moet je die zelf corrigeren en verbeteren. Ook klagen over situaties waarin je niet op je favoriete plek kunt spelen, is nu niet relevant. Vanwege blessures moeten er soms aanpassingen worden gedaan. Zo werkt dat nu eenmaal binnen een selectie.”
Ada is er van overtuigd dat Papendrecht in staat is om in de tweede helft van de competitie voldoende punten te vergaren om degradatie naar de tweede klasse te ontlopen. “Waarom zouden wij niet gewoon in de middenmoot kunnen eindigen?”, zegt de Roosendaler met het van hem zo bekende optimisme. “De ploegen die boven ons staan hebben echt niet meer kwaliteit dan Papendrecht. Als wij de juiste teamgeest tonen, dan komt het nog goed. En ik hoop daar mijn steentje weer volop aan bij te kunnen dragen. Ik kan bijna niet wachten tot het zover is!”