Theo van Driel 70 jaar lid van Kerkwijk: 'Rivaliteit mag er altijd wel zijn'

BRUCHEM/KERKWIJK • Tijdens de nieuwjaarsreceptie van Kerkwijk werden drie leden gehuldigd die zeventig jaar lid zijn. De 81-jarige Theo van Driel is één van hen.

Het grenst aan het onvoorstelbare. De gedetailleerdheid waarmee Theo van Driel zijn herinneringen van 'zeventig jaar Kerkwijk' op deze donderdagochtend omschrijft is jaloersmakend. Zelfs wanneer het interview al lang en breed achter de rug is en ondergetekende alweer thuis is, neemt de 81-jarige Van Driel nog even de moeite om te bellen en een aantal anekdotes op te sommen die hij tijdens het vraaggesprek vergeten was te noemen. Over de koeien die weleens losbraken en op het voetbalveld terecht kwamen.

"Dan moesten we eerst de vlaaien van het veld af scheppen, voordat we konden voetballen."

En ook het seizoen waarin Kerkwijk van Nivo Sparta won – "en nog verdiend ook" - mag in dit verhaal niet ontbreken. "Oh ja, ik heb ook een keer meegemaakt dat een wedstrijd gestaakt werd. We hadden maar één bal en die kwam in de Maas terecht. Er was ook geen bootje beschikbaar om de bal op te halen, dus toen was het gelijk afgelopen."

Verweven
Het enthousiasme is tekenend voor bakkerszoon Van Driel, die nog altijd vol passie vertelt over 'zijn' Kerkwijk. Want wanneer je zeventig jaar lid van een vereniging bent, is dat predicaat niet meer dan terecht. Die mijlpaal bereikte hij samen met Gerrit van Rijnsbergen, maar bovenal met Annie, Theo's tachtigjarige broer. Beide broers hebben veel betekend voor de voetbalvereniging, zoals de hele familie Van Driel sinds jaar en dag verweven is in de club van geel-blauw.

Theo's vader was er bijna vanaf het vroegste begin bij en broer Annie vervulde onder meer het voorzitterschap. Theo zelf was zeven jaar penningmeester en speelde tien jaar in het eerste elftal, totdat een ernstige knieblessure roet in het eten gooide. Hij was al in 1949 op elfjarige leeftijd lid geworden. Destijds was het nog verplicht om minimaal twaalf jaar oud te zijn voordat je lid kon worden van een voetbalvereniging, maar bij Kerkwijk waren ze niet zo moeilijk: "Ach, de secretaris deed dat handig. Ik ben in 1938 geboren en hij maakte er zelf 1937 van", weet Van Driel, die ondertussen memoreert aan zijn eerste wedstrijd.

"Dat weet ik nog wel. Toen voetbalden we in Andel, bij de sluis. Op een zandveld, net als in Well toentertijd."

Getemperd
De naam van de rivaal is gevallen. De onderlinge strijd met Well is al zo oud als beide verenigingen, maar Van Driel ziet dat de emotie rond die derby door de jaren heen getemperd is: "Vroeger was er echt een rivaliteit onderling, het ging er fel aan toe. Dat is nu heel anders. Van mij mag die rivaliteit er altijd wel zijn. Dit seizoen had Kerkwijk trouwens gewoon van Well moeten winnen."

Op zaterdag 7 maart heeft Kerkwijk een kans op eerherstel, als het Well ontvangt op het eigen sportpark De Drie Morgen. Het clubgebouw op het complex van Kerkwijk is mede gebouwd door Van Driel en na een aantal uitbreidingen ligt het sportpark erbij zoals het er nu ligt. De 81-jarige Bruchemmer komt er nog altijd graag. "Ik heb alle thuiswedstrijden dit seizoen gezien. Het is alleen nog niet veel bijzonders. Ze zeggen tegenwoordig wel dat het voetballend nu beter is dan vroeger - meer tactiek en zo - maar toen waren er ook knappe voetballers."

Mentaliteit
'Knappe voetballers' of niet; er is één punt waarop Kerkwijk regelmatig afgerekend werd. De mentaliteit, of eerder het gebrek daaraan. Veel trainers zouden daar wel even verandering in brengen, maar dat is zelden gelukt. En dat mag helemaal geen verrassing heten.

Volgens Van Driel is dat namelijk al sinds jaar en dag het geval: "Da's altijd al zo geweest. Of ze verliezen of niet, maakt ze niet zoveel uit. Een groot verschil met clubs als Veen bijvoorbeeld, een heel andere mentaliteit. Vroeger maakte Simon Vos de overstap van Veen naar Kerkwijk. Hij kon echt niet tegen de mentaliteit waarmee hier gevoetbald werd. Hij heeft jaren nodig gehad om in te burgeren en zich daaraan aan te passen. In het algemeen denken ze; 'Als we winnen is het goed, maar als we verliezen is het ook goed.' Dan lijkt het hier soms meer op zomeravondvoetbal."