Roger d’Hollosy predikt Core Stability

MEERKERK – Voor de regio is de nieuwe hoofdtrainer van sv Meerkerk een relatieve nieuwkomer. Toch loopt Roger d’Hollosy al een paar jaar op de trainingsvelden van de tweedeklasser. Begonnen als trainer van het derde elftal stroomde hij twee seizoenen geleden door naar de B-selectie. Sinds augustus staat hij als hoofdtrainer voor de geelzwarte A-selectie.

De inmiddels 43-jarige d’Hollosy voetbalde vanaf zijn jonge jaren in Utrecht. “Eerst bij Stichtse Boys, waar ik oud-Meerkerk-trainer John Vink heb zien keepen voor hij naar Elinkwijk vertrok. Na onenigheid in de jeugd ben ik als junior vertrokken naar EDO. De afkorting voor Eenheid Doet Overwinnen, een toepasselijke naam voor de straatschoffies uit Overvecht.  Op een gegeven moment ging ik samenwonen met mijn huidige vrouw Francis uit Meerkerk, maar ik had nooit gedacht hier te gaan voetballen. Op verjaardagen en feestjes hebben ze het wel geprobeerd, maar als je al jaren met vrienden speelt dan denk je niet aan een overstap”, aldus d’Hollosy.

Esperanca de Lagos
Voor zijn werk verhuisde het gezin naar Portugal. “Het voetbalbloed kroop waar het niet gaan kon. Ik meldde mij aan bij de plaatselijke Esperanca de Lagos. Niet zomaar een cluppie, want deze semiprofessionele club voetbalde op een behoorlijk niveau. Een hele ervaring, ik was tenslotte al boven de 30.”

Na terugkeer en een uitbreiding van het gezin met een tweeling, riep steeds meer de vaderlijke plicht. Letterlijk, want wandelend met de dubbele kinderwagen over de Burggraaf hoorde d’Hollosy gejuich op een volgepakt sportpark ’t Hoog. De nacompetitiewedstrijd tegen Arnemuiden was aan de gang. De Utrechtenaar proefde sfeer en was direct verkocht.

“Helaas was ik op leeftijd en te oud voor de hoofdmacht, een half bekerwedstrijdje tegen Baardwijk uitgezonderd, en speelde meestal in het  gezellige derde team. Toen na een paar wedstrijden de trainer opstapte, stond ik plotseling voor de groep. Twee seizoenen later hetzelfde laken een pak. Gert-Jan Potters vertrok naar MVV’58 en ik schoof door naar de B-selectie. Drie voetbaljaren later, en UEFA B bijna op zak, werd ik gevraagd om Bert Buizert op te volgen.”

Een logische stap voor de vlot babbelende bewoner van het idyllische Meerkerks Broek. “Ik ben avontuurlijk ingesteld en niet zo’n planner. Toevallig kwam het hoofdtrainerschap van sv Meerkerk op mijn pad. Waar het schip ooit strandt, weet ik niet. De kinderen zijn nog klein, maar ooit willen we in Amerika gaan wonen. Maar eerst hoofdtrainer bij sv Meerkerk. Ik heb er zin in.”

Zweverig
Met een compleet nieuwe technische staf gaat hij aan de slag. “Met de ervaren en in de A-selectie teruggekeerde Brian Vink ga ik de trainingen verzorgen. Jeroen de Waard, oud-eerste elftalspeler, wordt onze hersteltrainer. Als fysiotherapeut weet hij als geen ander te zorgen voor de juiste balans op het fysieke vlak. Met een duur woord: ‘Core Stability’."

"Teveel spelers van Meerkerk waren de afgelopen seizoenen te lang en te vaak geblesseerd. We willen ze beter prepareren en fitter maken met deze aanpak, waarin ook het gebruik van voedingssupplementen past. Dan moet je denken aan eiwitshakes voor een beter en sneller herstel. Gezonder kunnen we ze niet maken, wel bewuster. Het klinkt misschien zweverig, zeker voor het doorgaans nuchtere Meerkerk, maar ik geloof er heilig in”, glimlacht Roger.

“Verder heb ik ten overstaan van de selecties uitgesproken dat elke speler trots moet zijn voor Meerkerk te spelen. Net zoals ik trots ben op het feit het vlaggenschip van SV Meerkerk te mogen leiden én heel belangrijk: dat de supporters op hun beurt ook weer trots zijn op SV Meerkerk 1 en dat ze elke zaterdag massaal weer zeggen: we gaan vanmiddag lekker bij het eerste kijken.”

Zuigen
Tot slot is de kersverse hoofdtrainer blij met een tweetal tegenstanders uit het Utrechtse. “Dat vraagt om een andere instelling. Ik weet waarover ik praat, jarenlang heb ik op die velden rond gelopen. Inmiddels hebben we een paar oefenwedstrijden aan de overkant van de Lek gespeeld. Voetballend waren we beter, maar we verloren. Met zuigen en intimideren brachten ze ons van de wijs. Mijn jongens moeten nog leren het kaas niet van hun brood te laten eten. Zoals dat in het verleden onder John Vink ook niet gebeurde, niet voor niets ook een Utrechtenaar...”, knipoogt d’Hollosy.

Theo Sprong