Regionaal voetbal als uitlaatklep

375.000 euro per jaar. Zoveel zou Neymar verdienen door na elke thuiswedstijd even te zwaaien naar het thuispubliek van Paris Saint-Germain. Al snel zou de Braziliaanse huilebalk op sociale media reageren dat het om ‘fake nieuws’ zou gaan. Desondanks zouden er later berichten verschijnen dat het zwaaien naar het publiek tot een pakket aan ethische eisen behoren die er gezamenlijk voor zouden zorgen dat de superster een riante bonus krijgt uitbetaald.

Want naast het zwaaien naar de fans zou hij 2 miljoen euro verdienen als hij in de top-drie van de Ballon d’Or zou eindigen, net zoals de aanvaller 2.5 miljoen euro zou krijgen als hij geen kritiek zou uiten op zijn trainer. Het zijn bedragen om gek van te worden, waarbij vooral het zwaaigedrag en het zich onthouden van kritiek op de trainer werkelijk krankzinnig zijn.

De charme van het regionale voetbal
Want dat PSG z’n successen probeert te kopen, zal een hoop voetbalfans toch niet helemaal lekker zitten. Dat geldt overigens niet alleen voor de hebzucht van clubs als PSG, Manchester City en Chelsea, maar voor de algemene staat waar het moderne voetbal zich in bevindt. Wedstrijdtickets worden steeds duurder, voetbalmerchandising wordt dat ook en er steeds minder plek voor de gewone fan. Juist daarom verlangen we steeds meer naar het ouderwetse voetbal dat in veel mindere mate door de commercie werd beheerst.

Gelukkig vinden we dat nostalgische gevoel in het regionale voetbal waar alles zo gewoon is gebleven. Oftewel supporters die gewoon langs de lijn staan, voetballers die thee drinken tijdens de rust, en voltallige teams die zondagochtend brak op het veld staan.

Liefhebber van het amateurvoetbal
Niet zo gek dus dat we regelmatig op social media video’s en foto’s voorbij zien komen van van de kelderklasse. In de amateurcompetities is het voetbal immers nog wel lekker puur en gelukkig kunnen we het regionale voetbal als uitlaatklep gebruiken. Heerlijk langs de kant staan, onder het genot van een frikandel en een biertje: zo slecht is het nog niet.

Wij zijn daarom liefhebber van de simpelheid die het amateurvoetbal uitstraalt zoals mislukte passes, voetbalshirts die veel te ruim zitten en voetbalkleding. Terwijl we in een ver verleden dachten nooit genoeg te krijgen van de magie van de Europese topclubs, beginnen we steeds meer te verlangen naar de eenvoud van het regionale voetbal. In de Nederlandse regionale competities vinden we voetbal zoals dat ooit bedoeld was.