Rien Blanken (91): 'Vrijwilligers zijn hard nodig'

ZALTBOMMEL - Rien Blanken is al meer dan zestig jaar lid van Nivo Sparta. Zolang hij kon heeft hij vrijwilligerswerk gedaan, maar altijd op de achtergrond.

"Ze moesten zoeken naar foto's waar hij op stond", zegt Mientje Kosters, de vrouw van Rien. Dat valt allemaal reuze mee, bezweert hij zelf met een armgebaar. "Er zijn foto's zat van mij, maar het is wel waar dat ik niet snel op de voorgrond treed. Dus maak het ook maar niet te gek in de krant."

In het zonnetje
Die foto's, die wilde Nivo Sparta graag hebben om Rien in het zonnetje te zetten. De 91-jarige Zaltbommelaar is het toonbeeld van een lid zoals de club ze graag ziet. Eentje die klaarstaat zodra het nodig is.

Lijnen trekken, optreden als grensrechter ("Grensjager, zeiden wij altijd"), doelen repareren, de lotto organiseren. Met een paar anderen laste Blanken zelfs een complete tribune. Op de eerste steen, uit 1997, prijkte zijn naam.

Nieuw sportpark
Bijna twintig jaar later verhuisde de voetbalclub naar sportpark De Watertoren, met een nog mooiere tribune. Blanken heeft er een stoel met zijn eigen naam. Maar hij komt niet meer zo veel op het sportpark.

"Ik zie niet goed meer. De auto heb ik daarom weg moeten doen en op de fiets is het ook oppassen. Het is voor mij net wat verder weg dan de oude locatie. Verder ben ik gelukkig nog wel redelijk fit. En de nieuwe locatie is natuurlijk prachtig voor de club."

Vrienden van Nivo Live
Mede door de nieuwe accommodatie groeide het ledenaantal fors, naar bijna duizend. Dat was ook de reden voor Nivo Sparta om vorige maand officieel te starten met de Vrienden van Nivo Live. Met een gedegen vrijwilligersbeleid hoopt de club leden - en de ouders van jeugdleden - te doordringen van het feit dat er heel wat handjes nodig zijn om alles draaiend te houden.

Liefdewerk oud papier
"Een heel goed plan", vindt Blanken, die wel benadrukt dat het vrijwilligerswerk moet blijven; liefdewerk oud papier dus. "Zeker bij de jeugd zijn veel mensen nodig. Wat denk je alleen al van al die jeugdleiders? In mijn begintijd was het wat makkelijker, toen was de club kleiner."

Op de avond dat de nieuwe stichting werd gepresenteerd, werden ook alle vrijwilligers bedankt. Wat Blanken niet wist, was dat hij gehuldigd werd door de KNVB. "Ik was helemaal verbouwereerd. Onze vier dochters, hun mannen en onze kleinzoons zaten als verrassing in de bestuurskamer."

Voetbalkaart
Het certificaat kreeg een mooie plek op het dressoir. En de foto's hangen ingelijst in de woonkamer, samen met zijn voetbalkaart van vroeger. "Die moest je altijd tonen bij wedstrijden om je te identificeren. Heb ik ook nog een aantal jaren gedaan: als bestuurslid elftallen opstellen. Nu bepaalt vooral de trainer dat, maar vroeger deden we dat met een man of vier, vijf", zegt hij.

"Op maandagavond kwamen we bij elkaar en daarna bracht ik bij alle spelers briefjes rond voor de wedstrijden van zaterdag. De voetbalkaarten hield ik in beheer, die gingen als set naar de scheidsrechter. Er werd best streng gecontroleerd of de juiste mensen op het veld stonden."

Gym
Rien was lid geworden in 1955, twee jaar na de oprichting van Nivo Sparta, toen hij nog in Indonesië diende. In de beginperiode was ook Mientje daar actief. Ze vertelt: "Er werd toen ook gegymd en gewandeld bij Nivo Sparta. Ik heb zeventien jaar bij de gym gezeten en ook onze kinderen waren lid."

Met de actieve voetbalcarrière van Rien werd het nooit zoveel. "Ik had niet zulke beste knieën", zegt hij schouderophalend. Maar de club hoefde maar te kikken of Blanken stond klaar. Mientje bleef thuis: "Dat ging vanzelf, daar hebben we nooit over nagedacht. Ook voor de kinderen was het heel gewoon."

Rien: "De zaterdag was voor mij, de zondag voor de vrouw. Je was bij een vereniging en dat was je. Er zijn er nog wel een paar die nog langer actief zijn dan ik."

Altijd goed
Het mooiste wat hij heeft meegemaakt bij de club? "Natuurlijk is het leuker als het eerste elftal promoveert, maar ook in mindere tijden heb ik het altijd naar de zin bij Nivo Sparta."

Janneke Boogaard