Jeroen de Groot scoort meteen twee keer voor DSC

KERKDRIEL - Eerste competitiewedstrijd voor DSC en meteen twee doelpunten. Spits Jeroen de Groot, overgekomen van Jan van Arckel, is nu al het mannetje in Kerkdriel.

Maandagavond. Daags na de 2-1 zege op Haarsteeg waarin hij met twee treffers hoogstpersoonlijk een 0-1 achterstand wegwerkte, traint de 20-jarige aanvaller mee met de A-junioren. Voor zijn sportopleiding vertrekt hij een week met kamp . Om te voorkomen dat hij trainingen van de hoofdmacht overslaat, mag hij van zijn trainer tijdelijk met de Kerkdrielse jeugd meetrainen.

Op het complex aan de vanwege wegwerkzaamheden omgeploegde Ipperakkeren wordt De Groot begroet door een grijsaard die hem complimenteert met het spel van zondag. De 1 meter 94 lange aanvaller grijnst tevreden terug. “Gisteren werd ik aangeklampt door misschien wel honderd man. Heerlijke middag.”

Opa
Het ‘balletje DSC’ ging ergens halverwege vorig seizoen rollen toen de speler op een verjaardagsvisite zat van zijn lief uit Kerkdriel. Daar zat ook een kennis van zijn vriendin: Patrick Theuwis, toen nog hoofdtrainer bij Alem maar nu assistent van DSC-oefenmeester John Laponder. De vraag: of hij de overstap vanuit Ammerzoden wilde maken. “Toen dacht ik er eerlijk gezegd niet aan, maar in juni ben ik toch met John gaan praten. Mijn opa is een echte Jan van Arckel-fan. Die heeft het er nog moeilijk mee dat ik de overstap naar DSC heb gemaakt.”

Neusje voor de goal
Bij Jan van Arckel sloeg De Groot de A-junioren over. Op vijftienjarige leeftijd debuteerde hij als B-junior, twee jaar later al volgde de definitieve overstap naar de selectie. In het eerste van Jan van Arckel werd hij afwisselend opgesteld als vleugelaanvaller of centrumspits. In drie seizoen schopte hij een slordige 25 doelpunten tegen het net. Niet spectaculair, beseft hij zelf ook, voor een aanvaller die nog niet helemaal precies weet wat zijn specialiteit is: doelpunten maken, goed meevoetballen of voorbereidende acties maken.

In Kerkdriel wil hij zijn neusje voor de goal verder ontwikkelen. “Als je een goede spits bent, maak je er elk jaar veertien tot twintig. Dat hoeft op zich geen doelstelling te zijn, maar je moet er wel naartoe werken.”

Voetballend vermogen
De overstap van Jan van Arckel (subtop vierde klasse) naar DSC (top derde klasse) lijkt getuige zijn basisplaats van zondag, en de vele goals die hij in de voorbereiding op zijn naam schreef, geruisloos te zijn verlopen. Toch is het klassenverschil groot: “Niks ten nadele van Jan van Arckel, dat zal altijd mijn cluppie blijven, maar daar heb je hooguit enkele hele goede voetballers. Hier zijn bijna alleen maar hele goede voetballers, en geen slechte. Met Martijn Veldhuis op rechts en Bas Vos vlak achter me zit er ontzettend veel voetballend vermogen in de ploeg. Aanpassingsproblemen? Dan gaat het om tactiek, anders druk zetten, anders uitverdedigen. Maar vanaf het begin heb ik er een prima gevoel bij. Ik speel op mijn niveau en de spelers om me heen gunnen me dit.”

Mentaliteit
Het pleit voor De Groot dat hij de concurrentieslag in de voorste linie al in zijn voordeel lijkt te hebben beslecht. Ismael Koc, die nog kampt met de naweeën van een blessure, en topscorer van vorig seizoen Kevin Broekmeulen liet hij zondag op de reservebank. De spits heeft zelf moeite met die constatering. “Het liefst heb ik óók Ismael en Kevin erbij op het veld. En of ik nou met Tommy de Vaan speel of met Kevin, het zullen allebei goede wedstrijden worden. Vorig jaar had je hier drie goede aanvallers lopen, nu zijn het er vijf met ieder zijn eigen kwaliteiten.”

Als er één kwaliteit uitspringt, is het wel mentaliteit. De Groot laat niet makkelijk over zich lopen. “Ik ben geen type die snel een schop uitdeelt of zo. Maar ik stá er wel altijd. Ik zeg altijd maar zo: op het veld heb ik maar tien vrienden.”

André van der Vlerk